استفاده از پارچه حداقل راه تصفیه آب است. بدین روش می توانید اغلب مواد جامد ناخالص و لارو حشرات را از آب جدا کنید. هر چه پارچه چند لایه تر و ضخیم تر باشد، تصفیه آب بهتر صورت می گیرد. پارچه های پنبه ای در این شرایط بهتر عمل می کنند، اما روند تصفیه آب را نیز طولانی تر می سازند. فراموش نکنید که برای استفاده از این روش، حتما باید از پارچه کاملا تمیز استفاده کنید. روش استفاده از پارچه به تنهایی برای تمیز کردن آب کافی نیست و برای حذف باکتری ها باید از روش های دیگر استفاده کرد. اما این روش اولین و ابتدایی ترین روش تصفیه آب در شرایط بحرانی است. این روش آسان، سریع و در دسترس است، اما آب را از نظر بیماری های عفونی و باکتریایی تمیز نمی کند.
در شرایطی که استفاده از روش اول ممکن نیست یا برای تکمیل روش اول، می توان از روش سه ظرف استفاده کرد. در این روش آب آلوده و حاوی مواد جامد در ظرف اول ریخته می شود و پس از ته نشین شدن مواد جامد و کثیف به ظرف دوم و سوم منتقل می شود تا به آب تمیز تر و شفاف تر دسترسی پیدا کنیم. این روش هر چند برای جدا سازی مواد جامد مفید است، اما مدت زمان انتظاری طولانی دارد و در مبارزه با باکتری ها دچار ناکارآمدی است.
بعد از تصفیه مواد جامد، نوبت مبارزه با باکتری ها و ارگانیسم های زنده آب است. جوشاندن آب در حدی که حباب های درشت در آن تشکیل شود و آب به جنب و جوش بیوفتد (حدود ۳ دقیقه) تقریبا تمامی باکتری ها و میکروارگانیسم ها را می کشد. آب جوشیده کمی بی مزه است. برای حل این مشکل می توان آب را به شدت تکان داد تا مجددا اکسیژن گیری کند یا کمی نمک به آن افزود. تنها مشکل این روش درست کردن آتش و یافتن ظرف مناسب در شرایط بحرانی است.
در صورتی که کلر در دسترس باشد، این روش هم آب را قابل آشامیدن می کند و هم بسیاری از میکروارگانیسم ها را از بین می برد. کلر راهی ساده و موثر برای ضد عفونی کردن آب آشامیدنی است. پس از استفاده از محصول به مدت ۳۰ دقیقه، آب قابل آشامیدن خواهد بود و بسته به نوع نگه داری تا چند روز باقی می ماند.
بطری های پلاستیکی اساس استفاده از این روش هستند. با این فیلتر ساده می توانید مقدار زیادی از رسوبات و حتی میکروب های بیماری زا را حذف کنید. کافی است انتهای بطری را ببرید و آن را با لایه هایی از شن، شن و ماسه، پارچه، پنبه، و زغال پر کنید. آب فیلتر شده و تقریبا قابل آشامیدن خواهد بود.